Dinsdag 12 juli - dag 26
Camping Martina/Monghidoro - Firenze (65 km - 1641km)
Vroeg opgestaan en na een karig ontbijt vertrokken. Vanwege de warmte veel gestopt en gedronken. Het stijgingspercentage varieerde van 4-7% Met 25 kilo bagage op de fiets niet gemakkelijk. Na een paar kilometer lieten we Emilia Romagna achter ons en reden we de provincie Toscane binnen. Na 1 1/2 uur werd de top op 968 meter bereikt. Boven wat opnamen met de GOPRO gemaakt en wat gedronken. Na een kleine afdaling moest er weer geklommen worden naar de Passo della Futa op 905 meter. Boven gekomen een restaurant in voor de lunch. De eigenaar bleek een oud prof wielrenner te zijn. Hij heette Peli... en nog iets. De naam is me ontschoten. Er hingen foto's aan de muren uit 1956. Hij reed voor het merk Ignis zo te zien aan de naam op zijn shirt. Hij had tweemaal de Tour de France gereden. Leuk om te zien.
Haarspeldbochten en afdalingen van 13%: de snelheid loopt dan al snel op naar soms wel 55km p/u. Spectaculair om dit vast te leggen op de video. Het venijn van de dag zat vlak voor Firenze. Met nog minder dan 10 kilometer voor de boeg was de warmte ons te veel geworden. Met een temperatuur van 37 graden is het niet leuk meer. Afdalingen zorgen ook niet meer voor verkoeling. De warmte had ons gesloopt. Jorrit gebeld voor een slaapplaats in het Hostel waar hij werkt. Er was nog plek. Gelukkig. Via het station Santa Maria Novella en de Piazza Liberta toch nog makkelijk het einddoel weten te vinden.
Maandag 11 juli - dag 25 (59km - 1576 km)
Molinella - Camping la Martina/Monghidoro aan de voet van de Passo di Raticosa (59 km - 1576km)
Door de eigenaars weer netjes per auto afgeleverd bij de manege, waar we afscheid nemen van F&M. Toch wel weer prettig met z'n tweeën te zijn en ons eigen gang te gaan. Met een boog om Bologna gereden en verder zuidwaarts via San Lazarro di Sevena waar we de juiste weg vonden richting Firenze. In de verte zagen wij de Appenijnen opdoemen. Langs de kant van de weg bij een snackbarretje kennis gemaakt met een Italiaan die in Duitsland gewerkt had en foto's van ons maakte om op facebook te zetten. Het bordje Pso. di Raticosa gaf 39km aan. We zaten op de SP7 naar Loiano dus lekker op koers. Het ging op en af. Het vals plat ging over in het echte klimwerk. Vanaf San Bernedetto del Querceto met nog 13km naar de top varieerde het stijginspercentage van 8-10%. Regelmatig werd er gestopt om te rusten en drinken. Het doel was de Pso di Raticosa te halen, maar 9 kilometer voor de top was het op. We zagen een bordje camping staan, maar de weg er naar toe was stijl en zeer vermoeiend. Puffend en zwetend met de fiets voortduwend kwamen we om 16:00 uur aan bij de camping "Martina". Maar het was er uitgestorven. Niemand bij de receptie. Tenslotte maar mensen aangesproken, die zeiden dat er om 18:00 uur pas iemand zou komen. Speciaal voor ons kwam er een meisje uit Bologna aangereden, die in het restaurant werkte. Ze liet ons de tentplek zien en wilde boodschappen voor ons doen, omdat we de volgende morgen pas om 10:00 uur konden ontbijten en dat was voor ons te laat. Speciaal voor ons maakte de meegekomen kok een heerlijke maaltijd.
Daarna lekker slapen en vroeg weer op.
Zondag 10 juli - dag 24
Fratta Polesine - Molinella (90 km - 1517km)
Het verkeerd rijden 's morgens leidde weer tot opmerkingen wat bij M er toe leidde dat ze het niet meer zag zitten om op deze manier door te gaan. F had dit kennelijk begrepen en tijdens een stop zei hij dat we maar weer 'normaal' tegen elkaar moesten doen. Dit werd met een handdruk bezegeld. Vanaf dat moment liep de communicatie en navigatie beter. Verder ging het langs de rivier de Po langs rechte en saaie wegen. In het bloedhete stille Ferrara een bord pasta gegeten: eten dat moet je blijven doen, stapelen noemden we dat, anders krijg je last van de hongerklop. Een bekend fenomeen bij wielrenners. Van het een op het andere moment houdt het gewoon op. Vanwege de warmte wilden we in het plaatsje Minarella kijken of de twee hotels plaats hadden. De eerste was gesloten en de tweede konden we niet vinden. Peter werd op pad gestuurd om bij de Carabinieri informatie in te winnen. Volgens het briefje op de deur zou het hotel om 18:00 uur opengaan. Maar helaas het bleef stil. Er zat niets anders op dan doorrijden. Misschien zouden we meer succes hebben bij een agriturismo. Bij een manege gestopt en gevraagd naar een overnachtingsplek. Er werd gebeld en Peter werd meegenomen om naar de locatie te kijken. Een rit van zeker 12 kilometer, over bianchi strada (onverharde wegen) en met veel afslagen naar links en rechts, niet gemakkelijk om te onthouden ook niet als je way-points kan vastleggen in je gps. Ik zag het niet meer zitten om dat te fietsen en M kwam op het idee om de fietsen te laten staan en met de familie naar de boerderij mee te rijden.
Zaterdag 9 juli - dag 23
Ronco all'Adige - Fratta Polesina (72km - 1427km)
Wederom warm tot zeer warm zochten we onze weg door de Po-vlakte naar het oude stadje Montagnana. Een stad met een ommuurde vesting. Hier werd koffie gedronken. Ter plekke nog wat brood, etc ingeslagen en huppekee weer de hitte in. Af en toe stoppen om onze bidonnen te vullen of te verversen. Warm water drinken is ook niet zo lekker. We maakten aanstalten om in de schaduw van een boom te stoppen, toen bij het huis ernaast we toegesproken werden. Of we in de tuin wilde komen om wat te drinken en te proeven van de zelfgemaakte taart. Met onze kennis van het Italiaans, aangevuld met Engels en Frans werd het nog gezellig en werden er foto's gemaakt en e-mailadressen uitgewisseld. Dit punt ligt op de Reitsma-fietsroute van Amsterdam naar Rome en veel fietsers worden dan uitgenodigd voor een verversing en een praatje. Na het afscheid nog 10 kilometer doorgereden naar Fratto Polesina.
Vrijdag 8 juli - dag 22
Bardelino - Ronco all'Adige (70 km - 1355km)
Warm tot zeer warm
Om 04:00 uur wakker geworden door luidruchtige jongelui die wat te veel gedronken hadden en nog een duik in het Gardameer namen. 's Morgens om 07:00 uur zaten ze in hun Volkswagen busje te kaarten. Ik ben ook jong geweest en herken hier wel iets in uit mijn jeugdjaren.
Om 07:00 uur opgestaan en de spullen weer ingepakt. Toen ik mijn mobiel miste. Mirja belde mijn mobiele nummer, maar dat leverde niets op. 's Avonds hadden Mirja en ik aan de rand van het meer gezeten en was bij het opstaan mijn mobiel uit mijn zak gevallen. We vonden niets, maar het zoeken was iemand opgevallen. Hij kwam naar M toelopen om te vragen of we iets kwijt waren. Hij had het mobiel gevonden op de plek waar wij gezeten hadden. Wij weer helemaal opgelucht. Via de autobusroute koers gezet naar Verona. Tijdens een korte pauze de route bestudeerd, hoe komen we Verona uit? Het was alweer flink heet geworden. Toen de route niet meteen gevonden werd stelde P voor om via de gps verder te gaan. Maar dat viel niet in goede aarde bij F. Die had het helemaal gehad. Via de gps en via een klein stukje snelweg kwamen we weer op het goede spoor en kon er lekker worden doorgefietst de Po-vlakte in. Het zoeken naar een agriturismo onderkomen volgens de gps lukte niet: het adres bestond niet meer. Hierdoor toch weer flink wat extra kilometers moeten maken. Volgens het Reitsma routeboek moest er in Ronco all'Adige een hotel zijn. Het bleek wonderwel een heel goed vrij nieuw hotel. De eigenaar liet vol trots zijn verzameling oude auto's uit de jaren zestig zien. Een Fiat 850 en een paar Fiats 500/600. De buurman kwam nog langs in een oude Lancia uit 1955. Tsja, waar kerels al niet van beginnen te kwijlen!
Donderdag 7 juli - dag 21 (rustdag)
Een klamme plakkerige dag met een temperatuur van circa 35 graden.
Om 09:30 uur met de bus naar Verona een ritje van ongeveer 40 minuten. De belangrijkste bezienswaardigheid is de Arena. Deze zomer zijn er o.a. la Traviata, Nambucco, de barbier van Sevilla en Carmen te zien. Verder is er het balkon te zien waar Romeo aan Julia zijn liefde bezong. Druk, druk, druk!!
Een paar uurtjes door het oude centrum gestruind en een antipasti gegeten om de middag-honger te stillen.
Woensdag 6 juli - dag 20
Verplaatsing naar rustige camping Nicolo in Bardelino
Licht bewolkt - 32 graden.
Camping La Rocca verlaten voor een andere camping een paar kilometer verder.Er waren twee opties: doorrijden naar Verona of een andere camping in de buurt zoeken. Peter en Mirja stapten op de fiets naar Garda op zoek naar een toeristenbureau en een fietsenmaker. Deze repareerde zelf geen fietsen maar wist een collega in Bardelino die dat wel kon repareren. Na terugkomst op camping La Rocca onze spullen gepakt en op weg naar de volgende en hopelijk wel rustige camping. Deze werd snel gevonden. Inmiddels had ik al het bord van Olympic Bike 'de fietsenwinkel' gezien. De camping bleek erg rustig, geen kinderen en opvallend veel Zweden en Denen. Na het opzetten van de tenten en inrichten van de tenten gingen Mirja en Peter op zoek naar Olympic Bike. Het probleem werd voorgelegd en binnen 15 minuten was er een nieuwe versnellingskabel gemonteerd. De man bleek een vakman, een echte professional dus. 's avonds naar het centrum van Bardelino gelopen met veel winkeltjes, terrassen en restaurants. Best wel gezellig!
Dinsdag 5 juli - dag 19
Trento - Riva di Garda (50 km - 1285 km) per boot over Gardameer naar Garda
Licht bewolkt - 32 graden.
Wederom warm en licht bewolkt. Het pad langs de Adige blijven we volgen, dus vlak en rustig. Dat zou niet zo blijven want op een flink hellinkje ging het fout. F&M stopten omdat het te stijl was. Mirja reed er vlak achter en kon ook stoppen. Twee racefietsers konden er nog net langs. Vervolgens kwam op enige afstand P die er ook langs wilde, maar dat lukte niet door de tassen op zijn fiets. P. riep nog "gaatje" maar helaas hij kreeg niet genoeg ruimte om er langs te kunnen en belandde tegen de muur aan de linkerkant van het pad en lag met fiets en al tegen de grond met een schaafwond aan zijn arm. De bagage van de achterkant viel er af. Dit ging gepaard met enig gevloek en getier. De GOPRO camera stond aan dus alles werd geregistreerd. Enige tijd later ging er weer iets mis. Mirja d'r versnellingskabel was achter de koplamp blijven hangen waardoor het versnellingsmechanisme niet meer te vertrouwen was. Toch doorgereden en om 13:00 uur bij het Gardameer aangekomen. Het is een mooi gezicht om van uit de bergen dit grote meer te zien liggen. Natuurlijk erg toeristisch. Besloten werd om door te rijden naar Riva di Garda. Onderweg er naar toe de bus van voetbalclub Bayern Munchen, bij een resort, zien staan welke veel bekijks trok. Vanuit Riva zouden we de boot nemen naar het plaatsje Garda aan de zuidkant van het meer. Na 3 1/2 uur kwamen we aan en al snel werd Camping La Rocca gevonden. Op eerste gezicht een prachtige camping met prima sanitair maar 's avonds werd al snel duidelijk dat dit geen camping voor ons was. Kinderanimatie met K3-achtige muziek en dito dansjes begeleid door een compleet animatie-team. Ernaast een speeltuin vol kleintjes die dat tot dik na tienen volhielden. Toen wij om 22:30 uur de tent wilden opzoeken, barstte er salsa/disco klanken los aan de andere kant van de camping. Het was bloedheet in de tent, dus P ging maar met z'n hoofd buiten de tent liggen om nog wat verkoeling te krijgen. Maar met 25 graden lukt dat niet zo erg. De disco met spaanstalige muziek dreunde voort, dus van slapen kwam het niet: tot dik na 00:30 uur in de hitte klam en geërgerd wakker gelegen. Hier blijven we niet. Morgen zoeken we iets anders.
Maandag 4 juli - dag 18
Bolzano - Trento (64 km - 1235 km
Opnieuw een strak blauwe lucht en al snel is het dan warm. De route weer snel opgepakt, dat dachten we, omdat we van een andere kant kwamen, toch weer een bordje gemist en zodoende kwamen we op de snelweg uit. F. kon niet erg wijs worden uit de routebeschrijving en reed opnieuw verkeerd, terwijl wij bij de juiste afslag stonden te wachten. Dan maar een telefoontje naar hen om ze op het juiste spoor te krijgen. De route naar Trento stond weer keurig op de bordjes en leidde ons stroomafwaarts langs de rivier de Etsch/Adige in het Italiaans. Kilometers lang alleen maar appelboomgaarden afgewisseld met wijngaarden. De temperatuur was inmiddels flink gestegen en er stak een fikse wind op van schuin opzij. Maar het was geen wind om lekker van af te koelen. Trappen en stoempen. P. had zich op kop genesteld om het tempo er een beetje in te houden. De warmte werkte verlammend en ook de wind was lastig, dus werd er besloten om niet verder te fietsen.
Zondag 3 juli - dag 17
Latsch an der Etsch - Bolzano ( 53 km - 1171 km)
Zaterdag 2 juli - dag 16
Nauders - Latsch an der Etsch (63 km) - 1118km (incl. openbaar vervoer)
Licht bewolkt
Wind uit het Noorden.
Dit dorp gelegen op bijna 1400 meter is helemaal ingesteld op de wintersport waardoor het in de zomer niet zo druk is. Wij zaten in een goed appartement Het ontbijt aan de was prima verzorgd. 's Morgens om 09:00 uur bij vertrek was het circa 10 graden. Ik, zoals altijd in korte broek en korte mouwen want de eerste 300 meter moest er al een helling van 7% genomen worden en daar krijg je het wel warm van. Met de zon volop in het gezichtlater nog een en de wind in de rug zou het een ideale dag worden. De Italiaanse grens werd na 6,5 km bereikt. De Reschenpas is 1525 meter hoog en goed te doen. Vanaf de Italiaanse kant is hij veel moeilijker en moet er constant geklommen worden. Om ons heen de besneeuwde toppen van de alpen. Naast ons de gehele dag snel stromende woeste riviertjes of we passeerden weer eens een stuwmeer. We daalden continue af met soms wel afdalingen tot 20%. 's Middags een picknick langs een snel stromend riviertje en later nog een pauze bij een visclub. Bij het plaatsje Latsch in Bolzano of ook wel Laces in het Italiaans zochten we een overnachtingsplaats. Camping Latsch an der Etsch werd snel gevonden. Morgen verder naar Merano en dan naar Trento. We zien wel waar we uitkomen. Jorrit nog gefeliciteerd met de verjaardag van Valentina. We weten soms niet meer welke dag het is. We hebben Oma ook nog bijgepraat over onze reis.
Vrijdag 1 juli - dag 15
verjaardag Valentina Innocenti
Bregenz - Nauders met trein naar Landeck en met de bus naar Nauders.
Omdat F&M het niet zagen zitten om dit zware traject met de tandem te overbruggen, ik had het graag gedaan met de Arlbergpas en de Reschenpas in het vooruitzicht, werd besloten om het eerste stuk met de trein naar Landeck te nemen, om vervolgens daar de bus te nemen naar Nauders. Zowel met de trein als met de bus moest alle bagage van de fietsen. Een grote groep scholieren en een paar ouderen stapten ook in waardoor de bus bijna vol was. De chauffeur van de bus maande ons aan om op te schieten want hij moest op tijd in Nauders zijn voor aansluiting. We vertrokken 10 minuten later omdat de bagage van de fiets moest en onze fietsen achterop een fietsrek van de bus gehangen moesten worden. We kwamen o.a. langs St. Anton am Arlberg, een bekende skiplaats. Nauders, onze eindbestemming deze dag, ligt tegen de Italiaanse grens op ca.1350 meter hoogte. Morgen gaan we echt weer op de fiets. Nog 200 meter hoogtemeters overwinnen en dan zitten we in Italië.
